Ik was zo’n onhandelbare puber die zich nergens iets van aantrok en op zoek was naar zijn eigen identiteit en plek in de wereld. De relatie van mijn ouders stond flink onder spanning en de ruzies thuis eindigden vaak in geweld. Op mijn 14e loop ik van huis weg en beland ik in een kindertehuis. Ik begin te blowen, drink soms een biertje en al gauw gaat het van kwaad tot erger. Tenslotte word ik van de middelbare school gestuurd en met een rode kaart uit het tehuis gezet. Ik raak de grip op mijn leven kwijt en breng mijn tijd door met blowen en het gebruik van cocaïne tot ik nauwelijks meer een minuut zonder kan en in de goot beland….
Op mijn 21e worden mijn vriendin en ik de ouders van een prachtige zoon. Zijn naam is Vincent Qvarillia maar we kunnen de zorg voor hem helaas niet zelfstandig dragen.
Jeugdzorg bepaalt dat Vincent naar een tehuis moet en anderhalf jaar later wordt hij in een pleeggezin geplaatst. Dit is teveel voor me, ik kan het allemaal niet meer aan, drink steeds meer en als de relatie met mijn vriendin dan ook nog eens instort duurt het niet lang of ik raak verslaafd aan heroïne. Ik beland in een methadonprogramma en ben 27 jaar als ik op straat word gezet en al mijn spullen kwijtraak. Na bijna 5 jaar zwerven en junken door de straten van Den Haag beland ik tenslotte na 15 jaar verslaving aan heroïne en ‘medicatie’ in de gevangenis. Daar bid ik vaak tot God en zie gelukkig het licht.. perspectief.. ik besluit af te gaan kicken…. ik heb geen keus…I hit rockbottom.. het moet écht anders of ik ga dood …en het lukt!
In de gevangenis ga ik letterlijk door een hel van ontgiften en ontwennen, ik ben maandenlang doodziek en kan voor geen meter slapen, altijd maar rillen en me opgejaagd voelen. Dan komen al mijn onderdrukte gevoelens weer terug. De enorme pijn en het verdriet om het verlies van Vincent en mijn relatie met zijn moeder en dan het schuldgevoel om alles wat ik in de afgelopen jaren door mijn destructieve gedrag verknoeid en verloren heb…
Tegenwoordig realiseer ik mij steeds meer dat mijn geschiedenis nogal extreem is en dat het werkelijk een Godswonder is dat ik nog leef. Ik besef dat ik letterlijk door het oog van de naald ben gekropen (zonder HIV) maar het zijn tegelijk ook omstandigheden waar veel mensen in hun leven, direct- of indirect mee te maken krijgen want maar liefst één op de 4 mensen krijgt in zijn of haar leven met psychische klachten als burn-out of depressie te maken.
Mijn herstel draait vooral om het terugvinden van het vertrouwen in mijzelf, het verdienen van een plek in de maatschappij en er weer bij mogen horen. Herstellen was voor mij de kunst uitvinden van de juiste keuzes maken, van eigen baas durven zijn, van hopen weer gezond en clean te kunnen worden, van groeien in mijn eigen kracht. Leren weer op mijzelf te kunnen vertrouwen en de moed vinden om weer op eigen benen te durven staan.
In de bajes bid ik tot God of Hij mij er doorheen wil slepen en of Hij mij wil helpen weer in een ander leven te geloven. Ik bid om de kracht mij vrij te maken van mijn verslaving en na anderhalf jaar gevangenis mag ik naar Triple-Ex, een therapeutische kliniek vlak aan zee waar ik ruim een jaar moet knokken om mijn leven weer op de goede rails te krijgen.
Ik herinner me nog als de dag van vandaag hoe ik op het strand overweldigd werd door het onbeschrijfelijke gevoel van Vrijheid. Géén gevangenismuren om me heen en zonder de angst en paniek om altijd maar weer doodziek te zijn als de drugs uitgewerkt was. Weer met een schone lei beginnen. Ik woon nog een jaar lang met begeleiding bij Re-Entry en ga aan ’t werk. Eerst in de bouw, toen bij de Gemeente reiniging, later op de taxi bij Connexxion en als verkeersregelaar. Ik huur een eigen woning en ik ben zo blij om weer mee te mogen doen in de maatschappij en er weer bij te horen. Ik ben Autonoom en kan prima voor Mezelf zorgen.
Tegenwoordig werk ik al een aantal jaar als Ervaringsdeskundige en Woonbegeleider in de Geestelijke Gezondheidszorg bij Stichting Phusis. Ik werk met zeer kwetsbare en beschadigde mensen die op allerlei gebieden tegen psychosociale beperkingen aanlopen waar ze vaak niet of nauwelijks tegen opgewassen zijn. Er is veel geduld en liefde voor nodig om deze mensen te begeleiden en ik ervaar met de dag meer voldoening in mijn werk ook al is het vaak best pittig.
Het contact met mijn zoon is weer grotendeels hersteld en in 2012 ben ik opa geworden. Ik mag meer en meer genieten van m’n lieve kleindochter en alles wat het leven mij nog te bieden heeft. De opleiding in NLP en Systemisch werk bij Phoenix in Utrecht was mooi en heeft me een completer Mens gemaakt.. Ik ben WAKKER en timmer met plezier aan onze toekomst door met Way-of-Life de basis te leggen voor een levendige Community. Ik heb tegenwoordig een fijne relatie met mijn vriendin Janine en samen runnen wij onze Succesvolle Praktijk als Coach en Shamanic Healers en zingen we samen mantra”s. Je kunt bij ons terecht voor: Zweethutten, Siberische Orgaanmassage, Personal Coaching en Reiki/Aura-healing. Op deze manier dragen wij hier op aarde ons steentje bij aan het collectieve proces van HEEL worden.